foto1
foto1
foto1
foto1
foto1

Duszpasterstwo Służby Zdrowia

Diecezji Rzeszowskiej

chrzanowska hanna

 Prezentacja postaci z obrazu:

„Szlachetni Polacy w służbie zdrowia”

CZCIGODNA SŁUŻEBNICA BOŻA HANNA CHRZANOWSKA

Hanna Chrzanowska urodziła się 7 października 1902 r. w Warszawie. Była córką historyka literatury prof. Ignacego Chrzanowskiego i Wandy Szlenkier. Jej dziadkowie ze strony matki, to znani warszawscy przemysłowcy, wyznania ewangelickiego, zaś dziadkowie ze strony ojca, to podlascy ziemianie – katolicy. To było jedną z przyczyn, że w domu rodzinnym Hanny nie było większego zaangażowania religijnego. Obie rodziny znane były z działalności charytatywnej.

Podstawowe wykształcenie otrzymała w swoim domu rodzinnym, szkołę średnią ukończyła u Sióstr Urszulanek w Krakowie. Po zdaniu matury wraz z koleżanką zaangażowała się w niesienie pomocy żołnierzom w czasie wojny bolszewickiej.

W 1922 roku podjęła studia w nowo otwartej Warszawskiej Szkole Pielęgniarstwa, które ukończyła w 1924 r. z wysoką oceną. Otrzymała stypendium Rockefellera i wyjechała do Francji, gdzie studiowała pielęgniarstwo społeczne. Była również w Belgii i USA poszerzając wiedzę i doświadczenie z zakresu pielęgniarstwa domowego.

Od 1926 do 1929 r. pracowała jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie.

Od 1929 do 1939 r. redagowała miesięcznik „Pielęgniarka Polska”. Dużo publikowała z dziedziny pielęgniarstwa. W tym okresie widać było u niej coraz większe zbliżenie się do Boga. Odzwierciedlają to jej publikacje z tego okresu i udział w pracach przy organizowaniu katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich w roku 1937.

Po wybuchu wojny w 1939 roku przyjechała do Krakowa. Jej ojca aresztowali Niemcy i wywieźli wraz z innymi profesorami do obozu, gdzie w Sachsenhausen w styczniu 1940 r. zmarł, a kilka miesięcy później w Katyniu (Kozielsku) Sowieci zamordowali jej jedynego brata Bohdana.

W tych trudnych czasach Hanna zawsze szukała oparcia w Bogu, nie załamała się. Była zaangażowana w działalność charytatywną w Obywatelskim Komitecie Pomocy, któremu przewodniczył Ks. Arcybiskup Adam Stefan Sapieha.

Z chwilą powołania Rady Głównej Opiekuńczej (RGO) pracowała w dziale Opieki nad Uchodźcami i Wysiedlonymi, organizując dla nich kwatery, posiłki, szukając także miejsc pracy. Szczególną troską otaczała dzieci, w tym i żydowskie, organizując dla nich kolonie.

Starała się umieścić sieroty w moralnie dobrze ustawionych rodzinach. Pod koniec wojny śpieszyła z pomocą wysiedlonym z Warszawy. W tym czasie jej życie religijne coraz bardziej się pogłębiało. Nie afiszowała się z tym, ale widać było, że przeżycia, których doznała, bardzo wpłynęły na jej stan duchowy.

Jej życie wewnętrzne koncentrowało się przede wszystkim na Eucharystii i niesieniu pomocy bliźniemu w duchu ewangelicznym.

Po wojnie po otwarciu Uniwersyteckiej Szkoły Pielęgniarsko-Położniczej w Krakowie kierowała działem pielęgniarstwa społecznego i domowego. Była członkinią Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego oraz współautorką podręcznika „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej”. Przez krótki czas pełniła funkcję dyrektora Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie.

Po niespodziewanej likwidacji szkoły przez komunistyczne władze, Hanna, której postawa religijna była dla nich przeszkodą, została zmuszona do przejścia na wcześniejszą emeryturę.

W 1956 r. stała się tzw. „oblatką benedyktyńską”, czyli osobą świecką związaną na stałe z opactwem tynieckim. Odpowiadał jej duch pracy benedyktyńskiej i szukania we wszystkim Boga. W 1964 r. dzięki pomocy ks. Karola Wojtyły zapoczątkowała prowadzenie w Trzebini rekolekcji i modlitw dla chorych i niepełnosprawnych. Prywatnie kochała góry i Beethovena, pisała także wiersze i opowiadania. W 1965 r. dostała od papieża Pawła VI specjalne wyróżnienie.

Po przejściu na emeryturę, na terenie krakowskich parafii opiekowała się najbardziej zaniedbanymi i zapomnianymi chorymi. Potrafiła zdobyć pomoc materialną, jak również zwerbować osoby chętne do współpracy: pielęgniarki, znajomych, studentów, siostry zakonne. Przyuczała rodziny i sąsiadów do prostych posług przy obłożnie chorych.

Działania te, dzięki wsparciu, m.in. ks. Karola Wojtyły oraz ludzi dobrej woli, przekształciła w zorganizowane pielęgniarstwo parafialne. W „Regulaminie parafialnej opiekunki chorych”, który zatwierdził w 1971 r. kardynał Wojtyła, podkreślała ważność podstawowych zabiegów medycznych, pielęgnacyjnych, jak i dbałość o kontakt i okazanie choremu zainteresowania. Człowiek chory był dla niej najważniejszy. Bliscy doceniali w niej mądrość, ciepło, niezwykły humor, nazywali ją „Cioteczką”. Fenomen Hanny Chrzanowskiej polegał na tym, że doskonale rozumiała nie tylko potrzeby fizyczne i zdrowotne swoich podopiecznych, ale także duchowe, intelektualne. W napisanym przez siebie tzw. „Rachunku sumienia pielęgniarki”, stawia bardzo ważne, ale i trudne pytania, np.: „Czy rozumiem godność swojego zawodu? Jaki jest mój stosunek do chorego?”.

Siły dawała jej przede wszystkim modlitwa. Znajomi mówili, że pani Hanna w sposób heroiczny wypełniała przykazanie miłości bliźniego.

Od 1966 r. chorowała na raka. Codziennie przychodził ksiądz z Panem Jezusem. 12 kwietnia przyjęła Namaszczenie Chorych. Zmarła w Krakowie w Niedzielę Miłosierdzia, 29 kwietnia 1973 r. Uroczystościom pogrzebowym przewodniczył kardynał Karol Wojtyła, który w tym celu specjalnie przyjechał do Krakowa, brał bowiem udział w tym czasie w konferencji Episkopatu Polski. Pogrzeb nie miał charakteru żałoby, ale zadumy.

Kardynał Karol Wojtyła w homilii powiedział: Dziękujemy Bogu za to, (…) że byłaś wśród nas jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: "błogosławieni miłosierni".

Osoby bliżej znające panią Hannę są przekonane, że cieszy się chwałą nieba. Dlatego też wielokrotnie podnosiły się głosy, by otworzyć proces kanonizacyjny, który wykaże jej świętość, jej heroiczne cnoty, czy łaski otrzymane za jej wstawiennictwem.

Kardynał Macharski 3 listopada 1998 r. otworzył jej proces beatyfikacyjny, a 1 października 2015 r. Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych za zgodą papieża Franciszka opublikowała dekret o heroiczności cnót Hanny Chrzanowskiej i odtąd przysługuje jej tytuł Czcigodnej Służebnicy Bożej. Obecnie – od 7 kwietnia 2016 r. – jej doczesne szczątki spoczywają w Kościele św. Mikołaja przy ul. Kopernika w Krakowie.

Papież Franciszek 07 lipca 2017 r. zatwierdził dekret beatyfikacyjny Hanny Chrzanowskiej – pielęgniarki, której wizerunek jest umieszczony na peregrynującym obecnie obrazie: „Szlachetni Polacy w służbie zdrowia”.

Termin beatyfikacji, wyznaczono na 28 kwietnia 2018 r., wybrano go zapewne m.in. ze względu na przypadającą 45. rocznicę śmierci służebnicy Bożej.

W Krakowie, w trakcie beatyfikacji, decyzja Papieża Franciszka - dekret beatyfikacyjny odczytał kard. Angelo Amato, prefekt Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych.

 

Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożej Hanny Chrzanowskiej

Boże, Ty w szczególny sposób powołałeś Służebnicę Twoją Hannę Chrzanowską do służby chorym, biednym, opuszczonym, daj, aby ta, która całym sercem odpowiedziała Twemu wezwaniu, dostąpiła chwały ołtarzy a nas swoim przykładem stale zachęcała do niesienia pomocy bliźnim, jak nas tego nauczył Pan nasz Jezus Chrystus. Amen.

Opracował Ks. Jacek Kaszycki

BIBLIOGRAFIA

Florkowska Marzena oprac., Radość dawania. Hanna Chrzanowska we wspomnieniach, listach, anegdotach. Kraków: Wydawnictwo św. Stanisława BM, 2010.

Broszurka informująca o życiu Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej.

Tygodnik Rodzin Katolickich “Źródło”.

Encyklopedia dla pielęgniarek. W-wa. PZWL. 1987.

Florkowska Marzena oprac., Radość dawania. Hanna Chrzanowska we wspomnieniach, listach, anegdotach. Kraków: Wydawnictwo św. Stanisława BM, 2010.

Broszurka informująca o życiu Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej.

Tygodnik Rodzin Katolickich “Źródło”.

Encyklopedia dla pielęgniarek. W-wa. PZWL. 1987.

Ks. Pick Józef (red.), Modlitewniku i śpiewniku pielgrzymkowym dla pracowników służby zdrowia, osób chorych i nie tylko. Materiały formacyjne dla kapłanów i wiernych świeckich, Bernardinum. Gdańsk-Pelplin 2016.

Przy opracowywaniu materiału korzystano z ogólnodostępnych stron internetowych:

http://brewiarz.pl

http://www.pielgrzymka.konin.pl

http://niedziela.pl

http://www.zrodlo.krakow.pl

Bez tytułu 1
„Czas ucieka, wieczność czeka...”

KALENDARZ

Luty 2018
Pn Wt Śr Cz Pt So N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28

LICZNIK ODWIEDZIN

Jesteś
Licznik odwiedzin
osobą na naszej stronie

CIEKAWE STRONY INTERNETOWE