foto1
foto1
foto1
foto1
foto1

Duszpasterstwo Służby Zdrowia

Diecezji Rzeszowskiej

Pielegniarki

„ROK PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ”

Każdego roku z okazji Międzynarodowego Dnia Pielęgniarki i Położnej, w naszej diecezji JE Ksiądz Biskup celebrował uroczystą Mszę Świętą z tej właśnie okazji.

W tym roku, ze zrozumiałych względów (pandemia), nie ma takiej możliwości, zatem modlitwa za pielęgniarki i położne niech będzie dla nich wyrazem wsparcia i solidarności.

W związku z tym proszę o pamięć w modlitwie w intencji pielęgniarek i położnych w najbliższą niedzielę 10 maja i we wtorek 12 maja, w którym przypada Międzynarodowy Dzień Pielęgniarki, a w Polsce obchodzony jest razem z Dniem Położnej. Pielęgniarki teraz ciężko pracują narażając życie swoje i swoich rodzin na zakażenie covid-19, umierają też z powodu zakażenia. Niestety bywa i tak, że spotykają się z niewdzięcznością, a czasem wręcz z agresją ze strony innych osób. Dlatego tym bardziej potrzebują naszego wsparcia duchowego i zwykłej ludzkiej solidarności.

Rok 2020 – „MIĘDZYNARODOWYM ROKIEM PIELĘGNIARKI I POŁOŻNEJ”

Dzień 12 maja – jest Międzynarodowym Dniem Pielęgniarki i Położnej

Po raz pierwszy w historii rok 2020 został ogłoszony „Międzynarodowym Rokiem Pielęgniarki i Położnej”.

Decyzji przyświecał fakt uczczenia w ten sposób dwusetnej rocznicy urodzin Florence Nightingale, działaczki społecznej i pielęgniarki, która w oparciu o swoją praktykę pielęgniarki wojennej wypracowała podwaliny zasad pracy i zachowań zawodu pielęgniarki.

Światowa Organizacja Zdrowia WHO, podjęła decyzję o ogłoszeniu 2020 r. Rokiem Pielęgniarki i Położnej w dowód uznania wkładu, jaki codziennie pielęgniarki i położne wnoszą do funkcjonowania systemów ochrony zdrowia, ale także w celu zwrócenia uwagi na zagrożenia związane z niedoborem kadry na całym świecie. Decyzja ta została podjęta na 72. Światowym Zgromadzeniu Zdrowia (WHA) w 2019 r. w Genewie.

Nabiera to większego znaczenia w obecnym, trudnym czasie epidemii, jaki wspólnie wszyscy przeżywamy.

Kilka dni temu Rada Stała Konferencji Episkopatu Polski przypomniała trud całego środowiska medycznego i zachęciła także do modlitwy:

„Dziękujemy tym, którzy niosą pomoc osobom chorym, ludziom pozostającym w ścisłej izolacji i seniorom: lekarzom, pielęgniarkom, ratownikom, diagnostom laboratoryjnym, aptekarzom, pracownikom medycznym i sanitarnym oraz wszystkim służbom, a także osobom pracującym w innych branżach, które w czasie epidemii dbają o nasze bezpieczeństwo, narażając swoje zdrowie i życie. Podziękowania kierujemy również do wolontariuszy, harcerzy, sióstr zakonnych, zakonników, kapelanów szpitalnych i organizacji charytatywnych”

Na całym świecie, w większości krajów pielęgniarki i położne stanowią co najmniej połowę wszystkich pracowników systemu ochrony zdrowia. Zatem ważne jest, aby to „święto” w tej formie ogólnoświatowej było obchodzone przynajmniej raz na jedno pokolenie.

WHO wspólnie z Międzynarodową Radą Pielęgniarek ICN, wzywa rządy wszystkich krajów do podejmowania w roku 2020 przełomowych decyzji, które zagwarantują społeczeństwom powszechną dostępność do bezpiecznej opieki zdrowotnej.

Warto w tym miejscu przypomnieć, że już w niedzielę - 19 stycznia 2020 r., na Placu św. Piotra, po odmówieniu modlitwy „Anioł Pański” Papież Franciszek zachęcił katolików do modlitwy za pielęgniarki i położne:

„Miło mi przypomnieć, że rok 2020 został ogłoszony na arenie międzynarodowej Rokiem Pielęgniarki i Położnej. Pielęgniarki są najliczniejszymi pracownikami służby zdrowia, a położne wypełniają być może najszlachetniejszy spośród zawodów. Módlmy się za nie wszystkie, aby mogły jak najlepiej wykonywać swoją cenną pracę”.

Franciszek wielokrotnie wyrażał swój najwyższy szacunek dla pracy osób zatrudnionych w służbie zdrowia. W 2018 roku przywołał nawet osobistą, mało znaną historię:

Jeśli pozwolicie, chciałbym oddać hołd pielęgniarce, która uratowała mi życie. Była pielęgniarką i siostrą zakonną, włoską dominikanką, bardzo dobrze wykształconą, która wysłano do Grecji a potem przybyła do Argentyny. Gdy miałem 20 lat i właściwie już umierałem, ona była tą osoba, która wstawiła się za mną u lekarzy, nawet kłócąc się z nimi i argumentując, że „to nie w porządku, musimy dać z siebie więcej”. I dzięki tej interwencji, przeżyłem. Tak bardzo jej dziękuję! Bo to wspaniała kobieta, odważna. Pokorna ale pewna tego, co chce czynić”.

Niech ten dzień będzie także okazją do przypomnienia naszych polskich pracowników z zakresu medycyny. Przypomnijmy w tym momencie, choćby pielęgniarkę – już Błogosławioną, Hannę Chrzanowską oraz Sługę Bożą – kandydatkę na ołtarze – położną, Stanisławę Leszczyńską. Ona to osadzona w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, jako położna ratowała życie małych, rodzących się dzieci, a wobec hitlerowców odważnie mówiła – „dzieci nie wolno zabijać, nie wolno dokonywać aborcji”. Swoje przeżycia z obozu, opisała w książce „Raport położnej z Oświęcimia”.

Warto przypomnieć także innych „Szlachetnych Polaków w służbie zdrowia”, a na pewno są nimi:

 

- Błogosławiona s. Ewa Bogumiła Noiszewska

- Błogosławiona s. Marta Wiecka

 

- Błogosławiony Ksiądz Jerzy Popiełuszko – Kapelan Służby Zdrowia

- Błogosławiona s. Alicja Maria Jadwiga Kotowska

        

- Służebnica Boża Wincenta Jadwiga Jaroszewska

- Lekarz – Kazimierz Hołoga

- Pielęgniarka – Janina Woynarowska

- Pielęgniarka – Magdalena Maria Epstein

        

- Lekarka – Aleksandra Gabrysiak

- Pielęgniarka – Rozalia Celakówna

A także inni…, może nieznani z nazwiska, ale oddani, zapracowani i na pewno szlachetni…  i wiernie służący Bogu i ludziom.

Święty Jan Paweł II także wielokrotnie wyrażał swój najwyższy szacunek dla pracy osób zatrudnionych w służbie zdrowia.

On to, 13 maja 1992 roku, ustanowił Światowy dzień Chorego, w 11 rocznicę zamachu na jego życie na Placu Świętego Piotra. Ojciec Święty wyznaczył datę 11 lutego na coroczne jego obchody. Jest to dzień liturgicznego wspomnienia Matki Bożej z Lourdes, ustanowionego na pamiątkę Jej pierwszego objawienia dziewczynie Bernadetcie Soubirus w Grocie Massabielskiej w 1858 roku. Ustanawiając Światowy Dzień Chorego, Jan Paweł II podkreślił, iż „ ma on na celu uwrażliwieniu katolickich instytucji działających na rzecz służby zdrowia oraz społeczności świeckiej na konieczność zapewnienia lepszej opieki chorym, pomaganiu chorym w dowartościowaniu cierpienia na płaszczyźnie ludzkiej, a przede wszystkim na płaszczyźnie nadprzyrodzonej; włączenie w duszpasterstwo służby zdrowia wspólnot chrześcijańskich, rodzin zakonnych i popieranie coraz cenniejszego zaangażowania wolontariatu”.

W ostatnim liście Prezydium Episkopatu napisanym z okazji 100. rocznicy urodzin św. Jana Pawła II, czytamy:

„Gdyby Papież Polak żył dzisiaj, na pewno dobrze rozumiałby osoby, które przebywają w izolacji i kwarantannie. Modliłby się za chorych, zmarłych oraz ich rodziny. Sam przecież wielokrotnie chorował i cierpiał w warunkach szpitalnego odosobnienia, bez możliwości sprawowania Mszy św. z wiernymi. Jego brat Edmund zmarł w wieku 26 lat, jako młody lekarz, kiedy zaraził się od chorej pacjentki, udzielając jej pomocy medycznej. Na jego płycie nagrobnej wyryto napis: +Swe młode życie oddał w ofierze cierpiącej ludzkości+. By upamiętnić swego starszego brata, nasz święty Papież trzymał na swoim biurku lekarski stetoskop. Święty Jan Paweł II rozumiał i cenił pracę lekarzy, pielęgniarek, ratowników i pracowników medycznych, za których często się modlił i z którymi się spotykał”.

W obecnym roku, w związku z czasem pandemii nie można zorganizować centralnej, uroczystej Eucharystii, w związku z tym proszę o pamięć w modlitwie w najbliższą niedzielę i wtorek (10 maja i 12 maja).

W ostatnim czasie, niewątpliwie trudnym dla nas wszystkich, daje się słyszeć, oprócz wspaniałych głosów ludzkiej solidarności, także i głosy niepokojące, stąd też jakże ważny jest „APEL BISKUPÓW METROPOLII PRZEMYSKIEJ”, którzy między innymi piszą i proszą o jedność:

„Z przykrością odnotowujemy również informacje o piętnowaniu osób chorych na koronawirusa, przebywających w izolacji i na kwarantannie, czy też niekiedy o odcinaniu się od posługi personelu medycznego. Trzeba zdecydowanie potępić tego rodzaju osądy, konfabulacje, kłamliwe pomówienia czy wręcz wyrażane wobec tych osób represje. Nie wolno nam zapominać, że służby pomocowe ratują nasze życie i poświęcają się na rzecz innych, zawsze kosztem własnego zdrowia oraz często kosztem wielotygodniowej rozłąki z własnymi rodzinami. Chorzy zaś, czy osoby przebywające na kwarantannie, niosą krzyż cierpienia, bólu, samotności i niepewności jutra. Chrześcijańska postawa domaga się więc od nas gestów Weroniki i Szymona Cyrenejczyka, a nie krzykliwych głosów podejrzeń czy osądów. Postarajmy się bronić i wspierać w każdy możliwy sposób zarówno tych, którzy pracują na rzecz chorych, jak i ludzi doświadczonych chorobą lub izolacją. Zwracamy się za św. Pawłem z apelem, który jednocześnie stanowi dla nas wszystkich chrześcijańskie i ogólnoludzkie zadanie: „Usiłujcie zachować jedność Ducha dzięki więzi, jaką jest pokój” (Ef 4,3).

Z wyrazami szacunku i pamięcią w modlitwie.

 

Ks. Jacek Kaszycki

Diecezjalny Duszpasterz Służby Zdrowia

 

 

Bez tytułu 1
„Czas ucieka, wieczność czeka...”

KALENDARZ

Czerwiec 2019
Pn Wt Śr Cz Pt So N
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30

LICZNIK ODWIEDZIN

Jesteś
Licznik odwiedzin
osobą na naszej stronie

CIEKAWE STRONY INTERNETOWE